“Neden her sabah kötü haberlerle uyanıyoruz?””Ne oldu bize ?””Dünyanın çivisi çıktı.””Daha neler duyacağız?”…

Bu soruların cevabını ben kendi içimde tek nedene bağlıyorum.Elbette ki tek nedenle sınırlamak doğru olmayacaktır.Ama günümüz insanının ,sürü psikolojisiyle mutsuzluğunun suçlusunu sosyal medya ilan edebilirim.İnternetin yaygınlaşmasıyla gelen kolay ulaşabilirlik,hızlı tüketimi doğurdu.Kolaylıkla edindiğimiz bilgi,eşya veya insan ne varsa hızlıca tüketip,değersizleştiriyoruz.Önceden bayramdan bayrama alınan bir kıyafetin şuan her zaman kolaylıkla alınabilmesi hem kıyafeti,hem de bayramı değersizleştirdi.Bu yüzdendir ki yeni nesil çocuklarımız ne yaparsak yapalım memnun olmayan,hatta teşekkür etmeyi de bilmeyen bir nesil olarak yetişti.Çünkü bu çocuklara göre alınan veya yapılan şeyler anne babanın görevi ve görevini yerine getirdiği için kimse kimseye teşekkür etmez.Psikoloji de pekiştireç(ödül) diye bahsettiğimiz bu olayı sürekli yapmamız halinde karşıdaki insan duyarsızlaşıyor ve artık onun için bir önemi kalmıyor.Bu yeni nesil memnuniyetsizliğimizin birinci noktasıyken,ikincisi sosyal medya diye düşünüyorum.

ÖRDEK SENDROMU NEDİR BİLİR MİSİNİZ?

Mutlaka duyanınız,bileniniz vardır.Madalyonun iç yüzü diye de açıklayabilirim bu durumu.Dışarıdan mükemmel gösterdiğimiz,içine girince hiç de öyle olmayan durum veya olaylar bir başkası tarafından ,madalyonun dış yüzüyle görünür ve görenin iştahını kabartır.Gösteriş merakımızı ,hep birileri kaşır.Bu aynı hapşırma bulaşıcılığı gibi bulaşır gider.Efektlerle fotoğraf çekilmiş güzel bir kadını gören diğer kadın,kendi güzelliğini yetersiz bulabilir.Böyle söyleyince ufak,saf görünen bu olayda kadın ;özgüvensizlik,yetersizlik duygularıyla beraber mutsuz bir insan olup çıkıverecektir.

TÜKETİM HASTALIĞIMIZ

Malesef ki ne aldığımıza,ne yediğimize doyuyoruz.Küçük şeylerle mutlu olmak bizim için artık çok güç.Ne bir,ne iki ne de üç asla bize yetmiyor.Hep önümüzde daha iyisi,daha güzelinin hedefi var.Ulaşamadıkça keyifsiz bir insana dönüşmemiz,kaçınılmaz oluyor.

*

Bütün bunlar tatminsiz,mutsuz bir toplumu oluşturuyor.Psikolojimiz yerle bir,çünkü asla tamam değiliz,hep bir şeyler eksik.Ne yaparsak yapalım,istediğimiz her şeye ulaşalım ama yine de mutlu değiliz.İnternetin,sosyal medyanın hayatımıza girmesi ,bizi olumsuz yanlarıyla olabildiğince etkiledi.Bu işin ahlak(sızlık)boyutunu ele almıyorum bile.Umuyorum ki ;toplum olarak her birimiz,kendi içimize bakıp,yakın zamanda bu farkındalığı yaşayabiliriz.Çünkü böyle giderse bize daha neler getirip,bizden neleri alacağını tahmin etmek bile imkansız..