6 Mayıs tarihi arada kalmanın tarihi gibi gelir hep bana. Bir yanda gelen bahar müjdesi diğer yanda dar ağacında asılan 3 genç insanın( Deniz -25-, Hüseyin-25-, Yusuf-23-) ölüm tarihi.
O yüzden gelen baharla birlikte dilediğim ilk dilek, her canlının yaşam hakkının savunulduğu bir dünya olacak hep.

Ölüme giderkenki son sözleri “Yaşasın tam bağımsız Türkiye! Kahrolsun emperyalizm” olan bu 3 gencin ardında bıraktığı çok şey olmakla birlikte, içlerinden birinin kaleme aldığı mektubu paylaşmak istiyorum sizlerle ben.
Deniz Gezmiş'in babasına yazdığı mektup.

Mektup şöyle;

"Baba,
Mektup elinize geçmiş olduğu zaman, aranızdan ayrılmış bulunuyorum. Ben, ne kadar üzülmeyin desem, yine de üzüleceğinizi biliyorum. Fakat, bu durumu metanetle karşılamanı istiyorum. İnsanlar doğar, büyür, yaşar ve ölürler… Önemli olan çok yaşamak değil, yaşadığı süre içinde, fazla şeyler yapabilmektir.

Bu nedenle ben, erken gitmeyi normal karşılıyorum. Ve kaldı ki, benden önce giden arkadaşlarım, hiçbir zaman ölüm karşısında tereddüt etmemişlerdir. Benim de etmeyeceğimden şüphen olmasın.

Oğlun, ölüm karşısında aciz ve çaresiz kalmış değildir.

Bu yola bilerek girdi. Sonunda da bu olacağını biliyordu.

Seninle düşüncelerimiz ayrı ama, beni anlayacağını tahmin ediyorum. Sadece senin değil, (…) anlayacağını inanıyorum.

Cenaze için, avukatlarıma gerekli talimatı verdim. Ayrıca savcıya da bildireceğim. Ankara´da 1969´da ölen arkadaşım Taylan Özgür´ün yanına gömülmek istiyorum. Onun için cenazemi İstanbul´a götürmeye kalkma.

Annemi teselli etmek sana düşüyor. Kitaplarımı küçük kardeşime bırakıyorum. Kendisine özellikle tembih et. Onun bilim adamı olmasını istiyorum. Bilimle uğraşsın ve unutmasın ki, bilimle uğraşmak da bir yerde insanlığa hizmettir.

Son anda, yaptıklarımdan en ufak bir pişmanlık duymadığımı belirtir seni, annemi ve kardeşimi devrimciliğimin olanca ateşiyle kucaklarım…"

Oğlun Deniz Gezmiş
6 Mayıs 1972.

Ölümlerinin 50. yılında 3 genci anarken diğer yandan hıdırellez ile birlikte gelen baharı kucaklıyorum.
Bu bana insan ömrünün diyalektiklerle dolu olduğunu hatırlatıyor hep.
Ölümle yaşam gibi.