BEREN ÖZKAN

BEREN ÖZKAN

ANNELERİMİZ

A+A-

    Merhaba sevgili okurlarım. Bugün sizlerle sevgili annelerimizi konuşacağız.

   Geçen günlerde ben maalesef hasta oldum. Bu nedenle annem beni doktora götürdü. Doktor ise bana bir sürü ilaç verdikten sonra okula gitmemem gerektiğini ve dinlenmemi söyledi. Bir süre okula gitmedim ve evde annemin de sayesinde dinlenerek iyileştim. O olmasaydı ne yapardım bilmiyorum. Annelerimiz biz düşünce kaldıran, anlamadıklarımızı anlatan en iyi yardımcılarımızdır. Onlar biz mutlu,iyi ve sağlıklı olalım diye ellerinden gelen her şeyi yaparlar. Annelerimiz bizim için bir doktor, hemşire, şarkıcı, aşçı, öğretmen ve daha neler neler oluyorlar. Adeta kendilerini bizim ihtiyaçlarımız doğrultusunda keşfediyorlar. Biz çocuklar ise annelerimiz kendilerini keşfederken sadece şaşırıp onları izliyor ve hayran kalıyoruz.

   Biz çocuklara annelerimiz hep der ki; çoraplarını giyin, başını kapat, üstünü ört , çok koşup terleme, karşıdan karşıya geçerken arabalara dikkat et …. bunun gibi bir sürü şeyler. Bunları dinlerken sıkıldığımız doğrudur. Ancak arkadaşlar bunların hepsi bizim iyiliğimiz için. Hasta yatağımda yatarken annemin evde benim için koşuşturmalarını gördüğümde hep bunları düşündüm. Aklımda sadece tek bir şey vardı. ANNELERİMİZ  BİZİM İÇİN NE KADAR DEĞERLİ İSE BİZ DE ONLAR İÇİN O KADAR DEĞERLİYİZ.

   Aslına bakarsanız hasta yatağımda oldukça düşünme fırsatım oldu. Annelerimize yeterince sevgimizi belli edebiliyor muyuz? Ya da içimizdeki anne sevgisini onlara hissettirebiliyor muyuz? İlla ki bir özel güne ihtiyacımız yok. Sıradan bir günde bile olsa annelerimize sarılıp, onu sevdiğimizi söylemeliyiz. O kadar basit ki aslında… Annem hastalığım geçsin diye uğraşırken bir yandan da gözümdeki ışığın geri gelip gelmediğini kontrol ettiğini söyledi. Ben ne ışığı anne deyince de sadece annelerin çocuklarının gözlerinde  görebileceği bir ışık dedi. Sonra birlikte sarılıp gülümsedik. Hasta yatarken doktorun verdiği ilaçlar kesin işe yaramıştır ama en çok annemin sevgisi ve benim için pişirdiği çorbalar beni iyi etti.

   Bazı çocuklar annelerine kötü davranmaktan, onları değersiz görmekten  hiç rahatsız olmuyorlar. Onlara buradan bir şey sormak istiyorum. Annenizin eve gittiğiniz zaman evde olmadığını hayal edebiliyor musunuz?

   Evet. Cevapları kulaklarıma birileri fısıldıyor sanki. Ben de aynı fikirdeyim arkadaşlar. Annelerimiz olmadan ne evimiz ne de biz tam olamayız. Şu dünyada bizi diğer çocuklardan farklı ve değerli kılan tek varlık ANNELERİMİZDİR. Annelerimiz olmazsa diğer sıradan varlıklardan hiçbir farkımız kalmaz. Görüyorsunuz annelerimiz ne kadar önemli varlıklar bizim için. Bizleri eşsiz kılan annelerimizin yerini hiçbir şey tutamaz. Her fırsatta annelerimize hak ettikleri sevgiyi fısıldamalıyız elimizden geldiğince.

     Bir yazımın daha sonuna gelmek üzereyim. Bu yazımı küçük bir şiir ile bitirmek istiyorum.

       Annem’e….

ANNELERİMİZ MELEKTİR KENDİLERİ

NARİN BİZLER İÇİN VERDİLER BÜTÜN EMEKLERİNİ

NAR GİBİ TATLI ANNELERİMİZİN

ELLERİNİ DOYA DOYA ÖPMELİ.

                       HOŞÇA KALIN,  SEVGİ İLE KALIN.

                                        BEREN ÖZKAN

Önceki ve Sonraki Yazılar

YAZIYA YORUM KAT

UYARI: Küfür, hakaret, rencide edici cümleler veya imalar, inançlara saldırı içeren, imla kuralları ile yazılmamış,
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.