Günümüzde bilim olabildiğine gelişmiş, her bilim dalının onlarca, bazılarının yüzlerce alt disiplinleri doğmuştur. Bir konuda uzman olabilmek için asgari 20-25 yıllık bir eğitim/bir birikim gerektiği malumdur. Bu kadar zaman ve emek sarf eden konunun uzmanları fırsat buldukça uzmanlık alanlarına ilişkin birikimlerini medyada,-panel ve konferanslarda paylaşmaları faydalı bir eylem olduğu kuşkusuzdur.

Ancak  son zamanlarda tv.lerde, tartışma programlarında boy gösteren her konuda konuşan,  güya her konunun uzmanları! “Herşeyologlar“  türedi. Hemen her kanalda sürekli aynı ( gazeteci, akademisyen, hukukçu vs.) kişiler. Bunların  en büyük özellikleri  “her şeyin ama her şeyin uzmanı” olmaları!. Ekonomiden, dış politikaya, siyasetten, güvenliğe, savunmaya, eğitime, sağlığa, teknik konulara varıncaya kadar bu kişilerin bilmedikleri! bir şey yok. Her konuda söyleyecek sözleri var.  Hukuk’un tanımını bilmezler ama hukuk hakkında konuşmaya mezun sanırlar kendilerini, Sübhaneke duasını bilmeyecek kadar din cahilidirler ama Diyanete, ilahiyatçılara akıl verirler. Talim ile terbiyenin farkını ayırt edemezler, “Finlandiya Eğitim Sistemini”  örnek verir dururlar. Bir gün Tıp eğitimleri olmasa da “aşı” da bunların uzmanlık alanına girer. Hayatları boyunca bir gün bile bir bakkal dükkânı işletmemişler, bir gün muhtarlık bile yapmamışlardır ama “Devlet nasıl yönetilmelidir?” sorusuna verecekleri uzun cevapları vardır. Asgari ücretin telaffuzunu, lügat ve ıstılah manalarını bilmezler, hayatlarında bir gün bile bir işçi çalıştırmamışlardır ama asgari ücretin ne kadar olması gerektiği konusunda en çok bunların sesi çıkar.”  Peki, kur bir işletme çalışanına 10 kat maaş ver millet patron görsün” denildiğinde sadece mugalata yaparlar. Bütün dünyanın uyguladığı, devletin cebinden bir kuruş çıkmadan  “yap işlet devret” modeliyle yaptırılan dev eserlerle (Yol, köprü, Hastane, Hava limanı vb. ilgili bir makale okumamıştır ama bu alanın uzmanlarının uygulamalarını kulaktan dolma yalan-yanlış bilgilerle eleştirmeyi kendilerinde hak görürler.

Genelde eğitim seviyesi düşük kişiler herşeyolog olsalar da her zaman böyle olmuyor. Profesör unvanlı herşeyoglarımız bile var malesef.(

Bilmeyenlere anlatırsın, öğretirsin, öğrenirler teşekkür ederler.

Herşeyoglara bir şey öğretmek mümkün değildir, onlar zaten “her şeyi biliyorlardır”. Dinlemelerine, öğrenmelerine, emek vermelerine hiç gerek yoktur!

Herşeyoglar sadece eleştirirler, kendileri zaten bilmedikleri için doğrusunu gösteremezler.

Herşeyoglara, “madem bu kadar çok biliyorsun senin başarı hikâyen nedir?  denildiğinde, verecek cevabı olmadığından mugalataya devam ederler.

Herşeyoglar karşısındakileri pek dinlemezler, dinleseler bile “antenleri” kapalıdır asla yeni şeyler öğrenmezler.

Herşeyoglarla tartışmak zaman israfıdır, haramdır, onlar hiç mağlup olmazlar! “Sakın onlarla tartışmayın ben hiç yenemedim” diyen Gazzali’nin sözüyle Bertrand Russell’un “Ne kadar az bilirseniz, onu o kadar şiddetle savunursunuz.”  sözü ne kadar da benzeşiyor.

Herşeyogların genelde bir başarı hikayeleri yoktur. Laf yetiştirmekten kendilerini yetiştirmeye fırsat bulamazlar. Hayatlarını boş laflarla geçirirler.

Sürekli yönetimi, yöneticileri eleştiren herşeyoglara, “Seçil Muhtar ol, vekil ol, önkoşullarını yerine getir Kaymakam ol  … bir kurumda müdür ol da iyi yönetimin ugulamasını bizzat gösteriver denildiğinde mugalataları zirve yapar.

Her şeyin uzmanı olmak realitede mümkün değil, bilimsel, değil, makul değildir Hal ve tavırlarla olmayan şeyin iddiasında bulunmak kişinin cehaletini ortaya koyar, komik duruma düşürür.

“Adam olma” niyeti olan gencin bunlardan ders çıkartarak, kendisini çok iyi yetiştirmesi, her alanda değil bir alanda uzmanlaşması, ülkemizi, tarihimizi ve dünyayı iyi tanıması, beğenmediği konularda alternatif sunabilmesi, sloganik boş laflar yerine uzmanı olduğu konularda konuşarak etrafını aydınlatması zor ama doğru olandır. Ne mutlu bu zor olanı başarabilenlere.