Öğretmenler rahata alıştı!..

Öğretmenler oturduğu yerden para alıyor…

Pandemi öğretmenlere yaradı…

…..

Daha bir sürü hakaret içeren sözler maalesef dilimizde…

Tarih bizi affetmeyecek..

Peki öğretmenler evde ne mi yapıyor?

Öğretmen uzaktan eğitim derslerine katılmak için aynı okula gidiyormuş gibi erkenden kalkıyor. Saçını başını kıyafetini özen gösteriyor. Çünkü öğrencisinin gözünde ki saygınlığı ve öğretmen profilini bozmak istemiyor. Evlerinin bir odasını sınıfa dönüştürmüşler. Yeter ki çocuklar motive olsun. İnternet ortamında ki dersine bir öğrenci katılamadığı zaman kendine dert ediyor.”acaba evde interneti mi yok? Acaba gerekli materyaları temin edemedi mi?” diye düşünüyor.

Dersler bitince görev bitmiyor tabi ki…

Uzaktan eğitim sırasında öğrencilerin yetiştiremediği ders notlarını tekrar gruplardan gönderiyor.

Ödevler var. Çocukların konu tekrarını sağlamak amacıyla EBA’ya yüklemesi gereken pekiştirme testleri  var.

Sınıf gruplarına göndermesi gereken ayrı pekiştirme çalışmaları var. Bitti mi tabi ki hayır…

Öğrencilerin yaptığı ya da yapamadığı soruları ve konuları tekrar gözden geçirmesi gerek. Sonra öğrencilerini tek tek dönmesi gerek ki çocukların motivesi bozulmasın…

Öğretmenimin gözleri,  bilgisayar ve elinden düşürmediği telefonundan mesajları takip etmek harp olmuş.

Ama öğretmenimin derdi bu değil ki; öğretmenim,  çocuklarının başını okşayamamaktan, gözlerinin içine bakamamaktan, yüreklerine dokunamamaktan dertli. Ve işin en acı tarafı ise onlarda farkında uzaktan eğitimin geri dönüşü olmadığının.

Sessizce çığlık atıyorlar ” bir nesil yok oluyor “diye…

Birkaç gün önce Sosyal medya da bir öğretmenizin paylaştığı şu sözler beni çok duygulandırdı;

Günler evde aynı gibi ama çok hızlı geçiyor. Bizler de özledik teneffüsleri, koridorda seslerinizi...

Bizler de özledik derste gülmeyi, birlikte soru çözmeyi... Bizlerde özledik sizlerle gülmeyi... Kısacası bizler sizi çok özledik! Soru çözümü için sıraya girmenizi, sizinle beraber sınava hazırlanmayı, birlikte gezmeyi ve birlikte stres atmayı biz çok özledik.

Bu yıl böyle uzak kaldık ama az kaldı... Artık tekrar birbirimizi göreceğiz. Bu dönemde çok zorlandınız biliyoruz. Online derslerimiz, online platformdan ders tekrarlarımız ve dahası... Hep online dedik. Ama az kaldı biliyoruz…

Evet öğretmenim siz bunca fedakarlık içindeyken size söylenen sözler karşısında sustuğumuz için tarih bizi affetmeyecek ama siz affedin..

Sadece eğitim aşkıyla yanan yüreklerinizi göremediğimiz için,

Bu sessiz çığlıklarınızı kulaklarımızı tıkadığımız için,

Bizi affedin …

***                         ***                         ***

Bir de madalyonun ters yüzü var ki, esnek çalışma saatlerini esneyerek çalışanlar(!), dönüşümlü çalışmayı yıllık izin modunda olanlar…

Ve bugün git, yarın gel diyenler…