Ecem G. adındaki bir genç kadının, twitter üzerinden yazdıklarını, olmayan adalete isyan ederek okudum, dün. Bugün ise olmayan adalete isyan ederek yazıyorum. Bazen içimdekileri kaleme alabiliyor olmanın hafifliğini yaşarken, bazen de bazı şeyleri yalnızca yazabiliyor olmanın ağırlığı altında ezildiğimi hissediyorum.

Bu yazı da onlardan biri.

Twitter üzerinden yaptığı paylaşımlarında, Ecem şunları dile getiriyor;

"Merhaba! Size yaşadığım süreci anlatmak istiyorum. Ben Ecem 22 yaşındayım. İstanbul'dayım. 3 yıl önce 4 kişi tarafından tecavüze uğradım. 3 yıldır hukuk mücadelesi veriyorum ama adaletsizlik onları serbest bıraktı. Ben İstanbul Sarıyer'den evime giderken bir araba yanaştı. Laf atmaya başladılar, ben de argo kelimelerle karşılık verince ‘Bu kız çok iyi sert yaptığına göre canı istiyor’ dedi biri. Biri arabadan indi, kolumdan tutup sürükledi. Başımı yere çarptım. 'Canım yanıyor' dedim.

Bırakın gideyim. Şikayet falan etmem dedim. Biri daha geldi. Beni karga tulumba aracın içerisine sokmaya çalıştı. Saat 06.15 sıralarıydı. Hava karanlıktı. Etrafta kamera da yoktu. Şansıma etrafta kimse de yoktu. Ben işime gitmek için otobüs durağına yürüyordum, her zaman olduğu gibi...

Bağırdım ama kimse olmadığı için duyan da olmadı. Gözümü ve ağzımı kapattılar. Konuştuklarını net duyuyordum. Aracın içerisinde iki erkek ön tarafta, ben iki erkekle arka taraftaydım. İki erkek beni arasına alıp kollarımı ve ayaklarımı bağladı. Çırpınamıyorum.

Dedim ‘canım yanıyor’. Ama ağzım bağlı olduğu için sadece kendimi duyuyordum. 4 kişinin arasında konuştukları hala midemi bulandırıyor. Benim için yalnızca ‘Ecem yalnız değilsin’ derseniz çok mutlu olurum. Başka bir şey istemem. Basın emekçisi büyüklerim, ben haber olmak istemiyorum. Hukuki desteğe de ihtiyacım yok. Ben adalet mücadelemi veriyorum. Ne olur beni de anlayın. Ben sadece içimdekileri döktüm. Ben çok iyiyim. ‘Ecem Yalnız Değilsin’ diyen yüreğinizden öpüyorum çok."

Aynı ağırlığı okurken siz de hissettiniz değil mi? Zira başka türlüsü mümkün değil.

Başka türlüsü mümkün olsun istiyorum halbuki. Yazmak ve okumak dışında da elimizden bir şeylerin gelmesi gibi mesela.

Ama şuan için yapabildiğim yalnızca bu.

Ecem’in yazdıklarını paylaşarak ona yalnız değilsin diyebilmek.

Yalnız değilsin Ecem.

Umarım sana bunu hissettirebiliyoruzdur.

Ve umarım adalet yerini bulur.

Bulsun artık!