Pandemi sürecinde tam üç buçuk ay evden dışarı adımını atmamış olan biri olarak, en çok göz göze geldiğim şeylerin, yerinde öylece duran eşyalar olduğunu söyleyebilirim.
Bir gün temizlik yaparken temizliği bırakıp başladım yazmaya. Dağılmış odadaki eşyalardı en büyük ilham kaynağım. Hatta Muğla Gazetesindeki ilk yazım olan “Vitrin Camı Ardında Beklettiklerimiz Ve  Eksilttiklerimiz” başlıklı yazımdı, o gün kaleme almaya çalıştığım. Sonra eşyalar aracılığı ile insanın kendisini sorgulamasının ne kadar zevkli bir şey olduğunu farkettim. Ardından başladım eşyaları konuşturmaya. Merak etmeyin ‘delirmedim’, aslına bakarsanız ‘delirmeyi’ rasyonel akla yeğlediğim de olmuştur çoğu zaman.
Neyse…
Bir gün bulaşıkları makineye yerleştirirken de böyle bir an yaşadım mesela. Bulaşıkları yarım bırakıp başladım şunları yazmaya; 
***
Bir bulaşık makinesi, en çok yemeklerden arda kalan bulaşık izlerinin hikayelerini merak ediyordur galiba.
En çok sevdiği şey, tabaklardan ve kaşıklardan bu hikayeleri dinlemek olsa gerek. 
Mesela tabakta kalan bir soğan parçası, ona buraya gelene kadar neler yaşadığını anlatıyor olabilir.
Her bir soğandan arda kalan parçanın hikayesi başka başkadır belki. Hatta gözleri yakan, en acısının hikayesi en acıklı olandır kim bilir...
Bir bulaşık makinesi en çok da insanlara şaşırıyordur belki. 
Nasıl oluyor da kendisinin yıkadığı bulaşıklara bu kadar güveniyordur insan?
Ya da güvenmeyen, sonrasında aynı bulaşıkları tekrar kendi yıkayan insan, niye güvenmediği halde her seferinde diziyordur makineye bulaşıkları?… 
***
Sonra kendimi bazen bir bulaşık makinesi gibi insanlara şaşırırken bulduğumu, bazen de bulaşıkları makineye dizen bir insan gibi hissettiğimi anımsadım. 
(İnsanların hikayelerini tek tek dinleyen bir makine gibi, bazen çok çabuk güvenen bazen de bir türlü güvenmeyi beceremeyen bir insan gibi)
***
Velhasıl göz göze kurulan temasın önemini eşyalarla göz göze gelmeye başladığım bu süreçte daha da iyi anladım.
Ve sonra kendime şöyle bir not yazdım; insanların gözlerinin içine bak Asiye ve onları anlamaya çalış. Zira her insan birer ayna. Bazen kendisini sana, bazen de sana kendini gösteren...
Görmeye çalışın.
Emin olun bir eşya bile dile gelebilir o vakit.